.......იცი შენ ჩემს ადამიანობას რა უქენი?
შენ ის გააადამიანე...
შენ ის გააცოცხლე...
შენ ის გადაარჩინე...
შენ ის გააბედნიერე...
შენ ის გააახალგაზრდავე...
და როგორ შეიძლება ამის შემდეგ მე შენ არ მიყვარდე....
შენ მე ის სამყარო დამიხატე,რომელზეც ადრე არ მიოცნებია...მე ასეთ სამყაროზე ფიქრი არასდროს მნდომებია,იმიტომ რომ ეს სამყარო არარეალური მეგონა....
შენ მე სამყარო სამოთხედ მიქციე...ვერავინ ვერ მიხვდება მე შენ რისთვის გაღმერთებ...ეს მხოლოდ ჩემმა სიყვარულმა და ბედნიერებამ იცის....
შენ ხარ ის ღმერთი რომელიც მჭირდებოდა ამქვეყნიური არსებობის გადასარჩენად....მე სული ნაწამები მქონდა იმ სისაძაგლით,რასაც სიცარიელის შემზარავი შეგრძნება ჰქვია....ჩემს სულს სიცარიელის გრძნობა კლავდა და ჩეხავდა...თანაც სხეულს მილპობდა,,,,ტვალებს მიბრმავებდა...შეგრძნებებს ამახინჯებდა....აი ყველაფერს ამას მხოლოდ შენ მიეცი ნათელი სახე....და მადლობა...

....მადლობა იმისთვის რომ გადამირჩინე დაღუპული სული....და ნახევრად მკვდარი ადამიანობა...